پتانسیل های حاشیه ی رودخانه زاینده رود با رویکرد توسعه گردشگری روستایی

امروزه پیشرفت های صنعتی، افزایش جمعیت و ساخت و سازهای بی رویه در شهرها بزرگترین عوامل مشکلات جسمی، روحی و روانی هستند، ازدحام در محیط زندگی، به ضایعات جسمی، فیزیولوژیکی و روانی انسان می انجامد. یکی از علل مهم این ازدحام، سرازیرشدن عام روستاییان به سمت شهرها است که مشکلاتی از قبیل تغییرات اساسی در بافت اجتماعی و اقتصادی و تولیدی روستاها را به دنبال دارد، گردشگری و طبیعت گردی یکی از راه های جلوگیری از فشار روانی به ساکنان شهرها و توسعه اقتصاد روستاییان اطراف است و همین طور راهی برای باز فراخواندن مردم به روستا می باشد. با توجه به تنوع آب و هوایی جغرافیای کشورمان می توان از این پتانسیل در مناطق نزدیک به شهرهای بزرگ و کلان شهرها به منظور کاهش مسافت و زمان سفر استفاده نمود. در این مقاله به معرفی و بررسی مناطق مستعد گردشگری و پیشنهادات لازم جهت توسعه این صنعت می پردازیم و به طور نمونه حاشیه رودخانه زاینده رود و زنجیره روستایی اطراف آن واقع در توابع شهر سامان که در نزدیکی دو شهر اصفهان و شهرکرد است را مورد بررسی قرار می دهیم. این منطقه غیر از دارا بودن طبیعت و چشم اندازهای کم نظیر، دارای روستاها و ویلاهای بومی زیادی به منظور اقامت گردشگران است و بهتر است بجای استفاده از ساخت و ساز مدرن از منابع بومی آن منطقه جهت گردشگری استفاده نمود، در ضمن با توجه به فواصل کم روستاها و جاذبه های گردشگری از یکدیگر در این منطقه می توان از تورهای دوچرخه سواری و پیاده روی استفاده کرده تا گردشگران ضمن ورزش، از مناظر زیبا و جاده ساحلی ما بین روستاها دیدن نمایند.