استفاده از خاصیت فرکتالی توسعه پایدار در برنامه دهی اکولوژیک منظر شهری مورد مطالعه: منطقه 22 شهر تهران

با توجه به سرعت بالای رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی ها، می توان پیش بینی نمود که با شروع هزار سوم در حدود نیمی از جمعیت جهان در شهرها ساکن باشند. به همین علت است که توصیه می شود شهرها، به عنوان کانون های اصلی برای حل مشکلات جهانی و دستیابی به توسعه پایدار مورد نظر قرار گیرند. از سویی یک ساختمان یا شهر را می توان بسیار شبیه به قوانین سازمان یافته ارگانیسم های زیست شناسی دانست. همه معماری های بومی که بوسیله مردم، در گوشه و کنار جهان ساخته شده اند گرایش به ویژگی های فرکتال دارند که الگوی آن را در بسیاری از گونه های زیستی، می توان مشاهده کرد. همچنین شهرها نیز به عنوان مجموعه ای از اکوسیستم ها هستند که علم اکولوژی منظر شهری، رابطه بین آنها و پتانسیل های محیطی و بستر به وجود آورنده آنها را مورد مطالعه قرار می دهد. ماتریس (توسعه پایدار) ارائه شده در این مقاله مدل جدیدی است که به صورت مفهومی و گرافیکی راهنمایی است برای دستیابی به نتایج پایدار. سه موضوع اصلی این مدل شامل انسان، زمین (محیط انسان) و سودمندی هستند که در این مقاله ضمن مطالعه موردی بر روی فضاهای منطقه 22 تهران (که به عنوان یکی از بخش های منظر شهری محسوب می شوند)، تشریح می شود که چگونه به قوانین هندسه فرکتال عمل می کنند، از آن پیروی می کنند و توسط آن اداره می شوند شناخت خاصیت های فرکتالی توسعه پایدار در برنامه دهی منظر شهری موضوع اصلی این نوشتار می باشد. این امر با رویکرد اکولوژی منظر شهری، بیان دیدگاه های علم اکولوژی منظر و پرداختن به اصول این علم صورت گرفته است و در نهایت نتایج این بررسی در چهارچوب راهکارهایی جهت رسیدن به منظر شهری پایدار، با در نظر گرفتن جنبه های اکولوژیک آن در فضاهای شهری ارائه شده است.