کاربری اراضی مختلط و نقش آن در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: منطقه یک شهر تهران)

الگوهای موجود توسعه شهری و فعالیت های انسانی منجر به بر هم خوردن نظم زیست محیطی شده است و بقایای نسل بشر و پایداری زندگی روی کره زمین رابا تهدیدات جدی روبه رو ساخته است. این پژوهش به بررسی ارتباط بین کاربری اراضی مختلط در شهر و ابعاد مختلف توسعه پایدار می پردازد. بسیاری از ویژگی های ناشی از کاربری مختلط در شهر که ارتباط تنگاتنگی با کیفیت زندگی در شهرها دارند؛ از قبیل قابل دسترسی بودن خدمات و تجهیزات شهری، محیط زیست پاک، آلودگی کمتر صوتی و هوا، تشویق به سفرهای پیاده، کاهش هزینه های ناشی از سوخت های فسیلی، کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی، تاکید بر وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس، تراموا، مترو و همین طور ارتقای تعامل اجتماعی می تواند در جهت دست یابی به توسعه پایدار در شهر تسهیل گر باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. در این پژوهش کاربری های مختلط منطقه یک تهران به سه دسته ی محور مختلط، کانون مختلط و عرصه ی مختلط تقسیم شده اند. سپس به تحلیل نقش این کاربری ها در توسعه پایدار منطقه پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد ابعاد نظری و اجرایی لازم برای دست یابی به توسعه پایدار شهری در قالب کاربری مختلط عملی خواهد بود.