تحلیل و بررسی عوامل حاصل از احیاء مجموعه عالی قاپو قزوین و بافت تاریخی اطراف آن در میزان رضایت بازدیدکنندگان به تفکیک گروه (زنان و مردان)

پژوهش حاضر جهت سنجش میزان رضایت بازدیدکنندگان و گردشگران در بازدید از مجموعه عالی قاپو قزوین انجام گرفته است، که از لحاظ روش و ماهیت جزو تحقیقات توصیفی-تحلیلی-پیمایشی می باشد. نوع آوری در این تحقیق استفاده از روش کمترین مربعات جزئی جهت تحلیل و سنجش میزان ارتباط عوامل حاصل از احیاء در مجموعه می باشد، همچنین کاربردی بودن این پژوهش امکان استفاده آن در جهت بهبود کمبودها در مجموعه و بافت اطراف آن را فراهم می آورد. در این تحقیق عوامل موثر در توسعه گردشگری با توجه به مبانی نظری شناسایی گردیده و سپس با توجه به اقدامات انجام گرفته در راستای احیای مجموعه عالی قاپوی قزوین و بافت تاریخی اطراف آن دسته بندی شده و در جدولی قرار گرفته است، که شامل 12 عامل بوده و این عوامل در سه دسته عملکردی-کالبدی، فرهنگی (هویتی-معنایی) و اجتماعی-مدیریتی تقسیم بندی شده است. در مرحله بعد با توجه به اقدامات انجام گرفته پرسشنامه ای تدوین شده و بین 380 نفر از گردشگران اعم از محلی، داخلی و خارجی در ابتدای سال نو که گردشگران بیشتری از محل مورد نظر بازدید می کنند، توزیع گردیده تا میزان رضایتمندی گردشگران در بازدید از مجموعه مورد بررسی قرار گیرد. برای تحلیل یافته های پژوهش و همچنین سنجش برقراری ارتباط بین عوامل مذکور و آزمون فرضیه های پژوهش از الگوی مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پی ال اس استفاده شده است. نتایج در این تحقیق حاکی از این است که در در گروه مردان بیشترین رتبه به کتابخانه با ضریب تاثیر (249.0) درصد و ضریب معناداری 42.10 و کمترین رتبه به اطلاع رسانی مجموعه قبل از بازدید با ضریب تاثیر (040.0) و ضریب معناداری 75.2 اختصاص یافته است و همچنین برای زنان امنیت بیشترین تاثیر بر بازدید را با ضریب تاثیر( 26.0 ) درصد و ضریب معناداری 42.10 و اطلاع رسانی کمترین تاثیر را در بازدید از مجموعه با ضریب تاثیر (050.0) درصد و ضریب معناداری 75.2 داشته است.