بررسی رابطه بین رضایت شغلی دبیران با ابعاد انگیزش شغلی معلمان ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه یک کرمانشاه

مطالعه رفتار افراد در محیط های کاری از دیرباز مورد توجه اندیشمندان علوم مدیریت بوده است و با ظهور رشته رفتار سازمانی در سال های نخست دهه 1960، در این امر جدیت بیشتری به عمل آمد. بسیاری از مطالعات صورت گرفته، سعی در تقسیم بندی رفتارها و علل بروز آن ها داشته اند. امروزه توجه روانشناسان و رفتارشناسان به وجود تفاوت هایی در رفتارهای رسمی با رفتارهای غیررسمی کارکنان در محیط کار که برای سازمان ها مفید و سودمند هستند ولی در شرح شغل کارکنان وجود ندارند و اغلب بوسیله سیستم پاداش سازمان ها شناخته نمی شوند متمایل شده است. این رفتارهای غیر رسمی که از سوی کارکنان به نمایش گذاشته می شوند تحت عناوین گوناگونی مشخص شده اند که شایع ترین آن ها انگیزش شغلی می باشد. مباحثی نظیر: ادراک، انگیزش، نگرش های شغلی و ... از جمله مواردی هستند که به بررسی ریشه بسیاری از رفتارهای آدمی در محیط کارمی پردازند. از سویی در دنیای بسیار رقابتی امروز، سازمان ها در جستجوی شیوه های نوین جهت حداکثر نمودن عملکرد و تلاش کارکنان شان هستند. بزرگ ترین و اصلی ترین سرمایه هر سازمان، سرمایه انسانی آن است که سایر سرمایه گذاری های سازمان را تحت الشعاع قرار می دهد و دستیابی به اهداف سازمان ها تا حد زیادی در گرو عملکرد مناسب و صحیح کارکنان است. با توجه به اینکه ترغیب انگیزش شغلی در کارکنان امکان پذیر نیست. بنابراین، برای تشویق این گونه رفتارها در بین کارکنان بایستی به تقویت پیش زمینه های آن ها پرداخت. یکی از این پیش زمینه ها راه های افزایش انگیزش شغلی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی راه های افزایش انگیزش شغلی معلمان ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه یک کرمانشاه می باشد. که بدین منظور پنج فرضیه فرعی و یک فرضیه اصلی طراحی شد و اطلاعات مورد نیاز جهت تحلیل فرضیه های تحقیق از طریق پرسشنامه طراحی شده که در نمونه آماری که بر اساس فرمول کوکران 95 نفر محاسبه شد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای پخش و پس از جمع آوری و تحلیل کلیه فرضیه ها مورد تائید قرار گرفتند که برای آزمون فرضیه ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یعنی بین ابعاد انگیزش شغلی (رضایت از کار، مافوق، همکار، ترفیع، حقوق) با رضایت شغلی رابطه معناداری و جود دارد.