مطالعه تخریب زیستی انواع لاستیک طبیعی به هدف کاهش ضایعات زیست محیطی: اثر نوع سیستم پخت گوگردی و نقش تقویت کننده

در این تحقیق، بازیافت آمیزه های مختلفی بر پایه لاستیک طبیعی، در محیط زیستی، مورد بررسی قرار گرفته است. انواع مختلف لاستیک طبیعیsmr ، حاوی میزان ناخالصی مختلف مدنظر قرار گرفته شدند و متغیرهای نوع سیستم پخت گوگردی، زمان تخریب و حضور ماده تقویت کننده دوده بر میزان تخریب بیولوژیکی این آمیزه ها مطالعه شده است. مقدار تخریب آمیزه ها بر حسب سیستم پخت به ترتیب کارآمد، نیمه کارآمد و معمولی افزایش یافت. نکته جالب آن که تفاوت مشاهده شده در زمان های طولانی تر، بیشتر بود. با افزایش میزان ناخالصی خصوصاً در smr50، حساسیت تخریبی آمیزه به نوع سیستم پخت، مشخص تر شد. با بالارفتن میزان ناخالصی، به ترتیب برای smr10، smr20 و smr50، میزان تخریب افزایش پیدا کرد و این اختلاف در مقدار تخریب زیستی، در زمان های بالاتر، بیشتر می گردد. با افزایش میزان تقویت کننده دوده، میزان تخریب کاهش نشان داد. هم چنین، آمیزه حاوی دوده ریزتر (n330) نسبت به دوده درشت تر (n550) ، در مقدار دوده یکسان، تخریب کمتری داشت. کم ترین مقدار درصد سل در سیستم کارامد دیده شد. هم چنین، درصد سل به ترتیب از  smr10، smr20 تا smr50، افزایش داشت. نمونه فاقد دوده، دارای بیش ترین تخریب نهایی و بیش ترین درصد سل بود. درحالیکه کمترین مقدار درصد سل در بیش ترین مقدار از دوده ریز n330 دیده شد. در آمیزه های حاوی دوده، در مقدار یکسان دوده، نوع دوده ریزتر نسبت به نوع درشت تر، درصد سل کمتری داشت.