بررسی توسعه گردشگری شهر گلبهار براساس تحلیل ماتریس qspm

گردشگری به عنوان یکی از راه های توسعه و رشد اقتصادی در جهان به شمار می رود. در این میان شهر گلبهار علیرغم شرایط جغرافیایی مناسب و برخورداری از اراضی بایر و مکانیابی مناسب این اراضی، نتوانسته است صنعت گردشگری خود را متحول سازد. هدف از این مطالعه، بررسی مزیت ها و محدودیت های توسعه ی کانون های گردشگری شهر گلبهار و انتخاب استراتژی مناسب در جهت توسعه ی صنعت گردشگری منطقه است. این پژوهش که براساس مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک swot و مدل برنامه ریزی استراتژیک qspm است به بررسی یافته های مطالعات کتابخانه ای و نتایج یک بررسی برداشت های میدانی و همچنین مصاحبه با کارشناسان حوزه ی گردشگری پرداخته است. تحلیل حاصل از مدل swot و مصاحبه با کارشناسان حوزه ی گردشگری نشان می دهد که این شهر علیرغم برخورداری از ظرفیت تبدیل شدن به یک منطقه ی گردشگری در سطح ملی را داراست و به دلیل ضعف مدیریتی و فقدان ثبات در مدیریت گردشگری منطقه و هم چنین نامناسب بودن زیر ساخت های محیطی و کالبدی را به عنوان موانع اساسی در جهت رسیدن به این هدف در مقابل خود را دارد. در عین حال جدول اولویت بندی استراتژی های انتخاب شده qspm بیانگر آن است که این استراتژی تاکید بر توسعه ی گردشگری فرهنگی- تاریخی به دلیل وجود مزیت های نسبی این نوع گردشگری در منطقه نسبت به دیگر گردشگری ها از اولویت مناسبی برخوردار است.