بررسی اکولوژی پایدار در فضاهای اجتماعی با توجه به ایجاد آسایش حرارتی در فضا

امروزه فضاهای جمعی برای رشد و تعالی جوامع بشری ساخته می شوند، این فضاها نیازمند توجه خاصی از طرح های پایدار معماری هستند، چرا که مسئله مهم در کالبدهای جمعی و بزرگ تهویه هوا و آسایش حرارتی است. فضاهای باز و نیمه باز و تلفیق آن ها با درون ساختمان می تواند راه حلی ابتدایی برای تهویه هوا باشد اما در عصر حاضر برقراری تعادل اکولوژیکی و ایجاد فضاهایی نیمه باز و باز به عنوان بخش زنده و حیاتی فضاهای جمعی می باشد. بنابراین رویکرد پژوهش حاضر تأکید بر جنبه های اکولوژیک فضای باز و نیمه باز در کالبدهای بسته جمعی دارد تا در حیطه معماری پایدار به یک عرصه آسایش حرارتی برسد. این پژوهش با هدف ارزیابی عوامل اکولوژیکی مؤثر در فضاهای باز فضاهای جمعی، تلاش کرده تا نقاط ضعف و قوت آن ها را شناسایی کند و راهکارهایی مؤثر را برای بهسازی آن ها ارائه دهد. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی در مرحله اول و در نتیجه گیری به صورت استنباطی اثباتی بر اساس نمونه های موردی موفق در زمینه اکولوژی فضاهای باز و نیمه باز در کالبد جمعی مطرح شده است. بدین منظور پس از بررسی محیط کالبدی و عوامل مؤثر در ارتقا اکولوژیک فضای باز؛ معیارها و شاخص های آسایش حرارتی (فاکتورهای محیطی: دما، نوع آب و هوا، رطوبت و...) ایجاد و چگونگی درک آن توسط افراد حاضر در کالبد به سنجش و ماهیت رسیدن به آسایش حرارتی در فضاهای جمعی دست خواهد یافت.