مدیریت آب بر مبنای مالکیت آن در فقه و حقوق ایران

با توجه به گسترش روز افزون جوامع انسانی ازیک طرف و نیاز شدید بشربه مسایل حیاتی ازقبیل آب ها و منابع آبی از طرف دیگر، وبانیم نگاهی به این منابع و احساس کمبود آن و چالش هایی که روز به روز بیش تر این منبع حیاتی را تهدید می کند نقش نهادهایی که مسئول حفاظت ازآب ها و مسائل زیست محیطی هست بیش تر به چشم می آید. آن چه در بدو امر اهمیت دارد اولا: شناخت مسئول و مالک آب ها درکشور ایران است و سپس قواعد و مبانی برگرفته از دین و حقوق جهت تثبیت امر مسئولیت است یکی از مباحث مهم حفاظت از منابع آبی آنست که بدانیم مالکیت منابع آبی چه وضعیت و ساختاری دارد و آیا تعلق این مالکیت به یک شخص تکلیفی را برای مالک در جهت حفاظت و حراست بوجود می آورد یا آن که صرف داشتن مالکیت ایجاد حق و اختیار برای مالک در پی دارد؟ آن چه به دست می آید این است که حفظ و حراست از آب ها برعهده دولت است. و دولت می تواند با توجه به نقش خود قواعدی وضع کندکه به صیانت از منابع آبی بپردازد از جمله این که اسراف را جرم انگاری کند.