باز طراحی فضاهای محلی با رویکرد شهر دوستدار کودک، نمونه موردی محله خواجه نظام الملک، منطقه 7، شهر تهران

یکی از موارد مهم در عرصه های زندگی شهری، ایجاد فضاهای مناسب برای کودکان است. در این پژوهش سعی شده تا با تبیین الگوها و راهکارهای طراحی شهری دوستدار کودک برای شهر تهران به راهنمایی جامع و کاربردی دست پیدا کنیم. در فصل اول به کلیات تحقیق پرداخته شده است. در فصل دوم سعی شده با بررسی مبانی نظری روان شناسی کودک و بررسی مطالعات نظری و عملی پیشین به مدلی نظری برای آزمون سوالات و فرضیات دست یابیم. در فصل سوم روش تحقیق چارچوب نظری که به تحلیل عاملی تاییدی می باشد معرفی شده و جامعه آماری تعیین شده است. در فصل چهارم محدوده پژوهش معرفی و تحلیل گردیده است. با توجه به خروجی های بدست آمده از تحلیل ها، می توان گفت که شهر دوستدار کودک، سعی در احقاق موارد زیر دارد:حق اظهارنظر درباره شهر مطلوب خود؛ حق مشارکت در تصمیمات در مورد شهر؛ حق مشارکت، جامعه و زندگی اجتماعی؛ حق دریافت خدمات اولیه مانند مراقبت های بهداشتی و آموزشی؛ حق دسترسی به محیط کالبدی مرجع؛ حق ایمن ماندن از خشونت؛ مصونیت در برابر استثمار و سوء استفاده جنسی؛ حق زندگی و رشد در محیطی پاکیزه؛ مشارکت در رویدادهای فرهنگی و اجتماعی؛ امکان رفت و آمد امن در گذرگاه ها و خیابان ها؛ امکان دیدن دوستان و برخورداری از فضای بازی مناسب؛ داشتن فضای سبز مناسب و در دسترسی در شهر و محله.