پژوهشکده هنر و معماری با رویکرد زمینه گرایی

هدف از طرح پژوهشکده هنر و معماری با رویکرد معماری زمینه گرایی پرداختن، به اثری است که واحد ارزش های کیفی معماری بومی منطقه ای است. زمینه کرا یی از رویکرد های پست مدرن در طراحی از جمله در معماری منظر و فضاهای عمومی بدون بافت اطرافش بی ارزش تلقی می شود. معماری محصول دوره های تاریخی متعدد در محصول و محصول روابط خاص میان وجوه اجتماعی، فرهنگی، انسان شناسی، جغرافیایی و اقتصادی است و معماری امروز نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها خواهد بود. آن چه که در ادامه ی استمرار حیات با نشاط و پر شور یک شهر لازم است تطابق ظرف (محیط) با مظروف (انسان) در یک روز و تاریخی است. نتایج نشان دهنده آن است که توجه به شخصیت محیط الهام از آن نفی کننده خلاقیت نیست و تکنولوژی های جدید به عنوان یکی از و جوه معماری می تواند خود را با ویژگی های فرهنگی، اجتماعی، و محیطی سازگار نموده، تداوم تاریخ و هویت شهر را تسهیل نماید. صرف نظر از شرایط اجتماعی محیط آموزش، فراهم نمودن محیطی کالبدی که در آن امکان افزایش کسب تجربیات دیداری و یادگیری مشاهده ای میسر باشد یک ضرورت است. این امر مستلزم شناخت ویژگی های محیط کالبدی پژوهشکده است که می تواند در ا عتلا و تحقق استعدادهای زیبا شناختی پژوهشگران موثر واقع گردد.