مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هاپینگ و ترکیبی تعادلی- قدرتی بر تعادل ایستا و پویا مردان فوتبالیست مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هاپینگ و ترکیبی تعادلی- قدرتی بر تعادل مردان فوتبالیست مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا است.

روش کار: آزمودنی های این پژوهش شامل 36 مرد فوتبالیست با بی ثباتی مزمن مچ پا بود که به صورت هدفدار انتخاب شدند و به سه گروه تمرین هاپینگ (سن: 24.53 سال، قد: 1.77متر، وزن: 75.60 کیلوگرم و شاخص توده بدنی (bmi): 23.87)، ترکیب تعادلی- قدرتی (سن: 23.93 سال، قد: 1.76متر، وزن: 74.93 کیلوگرم و شاخص توده بدنی (bmi): 23.95) و گروه کنترل (سن: 23.58 سال، قد: 178.83متر، وزن: 75.83 کیلوگرم، با شاخص توده بدنی (bmi): 21.13) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات در مورد سابقه ورزشی از پرسشنامه و برای اندازه گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون های تعادلی باس استیک و وای استفاده شد. از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه تفاوت میانگین ها استفاده شد.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین تعادل ایستا (0.001(p< و نتیجه کل تعادل پویا (0.001(p< دو گروه تمرینی وجود دارد هم چنین آزمودنی های گروه تمرینات تعادلی- قدرتی در تمامی جهت ها آزمون وای عملکرد بهتری نسبت به گروه تمرین هاپینگ داشتند.

نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هر دو تمرینات تعادلی- قدرتی و هاپینگ می توانند در بهبود تعادل مردان فوتبالیست مبتلا بی ثباتی مزمن مچ پا اثرگذار باشند با این حال به نظر می رسد تمرینات منتخب تعادلی- قدرتی به این دلیل که به تقویت هر یک از این فاکتورها به صورت مجزا تاکید دارد بتواند تاثیر بیش تری نسبت به تمرینات هاپینگ که قدرت و تعادل را در ذات خود دارد، داشته باشد و در بهبودی سریع تر ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا تاثیر بیش تری داشته باشد.