تأثیر هنر دف نوازی در جذب جوانان به سمت موسیقی اصیل و عرفانی ایرانی

وضعیت حمایت از موسیقی اصیل و عرفانی در کشور ما نابسامان است و آن قدر که انتظار می رود حمایتی از هنرمندان صورت نمی گیرد. حتی اثرات این هنر در تخلیه انرژی جوانان و ایجاد ذهنیت پاک و فکر باز در جامعه نادیده گرفته می شود. اهمیت ساز دف و اثراتی که این هنر بر جسم و روان آدمی می گذارد بسیار بالاست. مثلا بهائیان برای جذب مردم خصوصاً جوانان از هر وسیله ای بهره می گیرند. استفاده از موسیقی های مبتذل یکی از مهم ترین شیوه های جذب آن ها است. محافل بهائی با برپا کردن مجالس مختلط و استفاده از موسیقی مبتذل در پی ایجاد محیطی جذاب برای جوانان هستند پس این امر توجه بیش تر مسئولین و دولتمردان را به هنر موسیقی فاخر، اصیل و عرفانی ایران می طلبد. ساز دف از اصیل ترین، قدیمی ترین و عرفانی ترین سازهای کوبه ای عرفانی ایران است. در تقدس این ساز همین بس که عرفا گفته اند: ساز دف را بی وضو نباید نواخت. یکی از مهم ترین سازهای کوبه ای که از دیرباز معمول و متداول بوده است، ساز «دف» است که به لحاظ سادگی ساختمان و قداست همیشه مورد توجه مردم بوده است در هزاره سوم قبل از میلاد ساکنان دره نیل (مصر باستان) در معابد خود هر روز مراسم مذهبی را با صدای انسان و سازهای مختلف از جمله دایره های بزرگ (دف) در برابر خدایان متعدد خویش انجام می دادند. تنها کشوری که این ساز را به اوج و کمال خود رساند کشور ما ایران است. توجه بیشتر جوانان به این ساز اصیل و تاثیرات سازنده ان در این مقاله از جهات مختلف مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.