اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر شادمانی و کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در فرزندان طلاق (دبستان قاسمی شهر مشهد)

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر شادمانی، کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی در فرزندان طلاق دبستان قاسمی مشهد بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه شامل23 پسر (گروه آزمایش 12 نفر و کنترل 11) بود. نمونه گیری به شیوه سرشماری انجام شد؛ یعنی همه افراد جامعه آماری به عنوان گروه نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. آموزش مثبت نگری به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای در طی دو ماه آزمایش شد و پس از اتمام جلسات پس آزمون و یک ماه بعد از اتمام جلسات آزمون پیگیری اجرا شد. از پرسشنامه کیفیت زندگی پارکرسون و مقیاس افسردگی لاویبوند و لاویبوند برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کاهش میانگین نمرات افسردگی و اضطراب دانش آموزان موثر بوده است. بنابراین با توجه به موثر بودن آموزش مثبت نگری بر کاهش افسردگی، اظطراب و افزایش کیفیت زندگی به دست اندرکاران آموزش و پرورش توصیه میشود برنامه های مبتنی بر آموزش مثبت نگری را برای افزایش کیفیت زندگی، کاهش افسردگی و اظطراب دانش-آموزان به کار ببرند.