بررسی تأثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش علائم بیش فعالی کودکان کم توان ذهنی 7 تا 12 سال مصرف کننده و غیر مصرف کننده دارو در شهرستان میناب

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش علائم اختلال کمبود توجه/بیش فعالی(adhd)  در دانش آموزان کم توان ذهنی پسر هفت تا 12 سال شهرستان میناب بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح سری های زمانی با دو گروه می باشد. جامعه شامل کلیه ی دانش آموزان کم توان ذهنی پسر هفت تا 12 سال که دارای اختلال کمبود توجه/بیش فعالی بوده و در سال تحصیلی 97-96 در دبستان استثنایی استقلال شهرستان میناب مشغول به تحصیل بودند، است. روش نمونه گیری به کار گرفته در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس بود و  نمونه شامل دو گروه بود، گروهی که دارو مصرف می کردند و گروهی که دارو مصرف نمی کردند و روی هر دو گروه بازی درمانی شناختی-رفتاری انجام شد. ابزار ارزیابی در این پژوهش پرسشنامه ی کانرز (فرم معلم) بود و به عنوان پیش آزمون و پس آزمون ها مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از آزمون t وابسته و t مستقل به تأیید و رد فرضیه ها پرداخته شد که نتایج نشان داد بازی درمانی شناختی-رفتاری باعث کاهش علائم کمبود توجه/بیش فعالی در سطح معناداری p<0.05، در پس آزمون ها نسبت به پیش آزمون شد و مقایسه ی دو گروه نشان داد که تفاوت بین گروه مصرف کننده ی دارو و گروه غیر مصرف کننده ی دارو در سطح p<0.05، معنادار بود و گروه مصرف کننده ی دارو کاهش بیش تری در علائم نشان دادند. بنابراین بازی درمانی شناختی-رفتاری می تواند تأثیرات خوبی بر کاهش علائم کمبود توجه/بیش فعالی داشته باشد و اگر دارو درمانی نیز هم زمان انجام شود بر اساس یافته های این پژوهش، تأثیرات قوی تر خواهد بود.