صدای زنانه در شعر پروین اعتصامی و سپیده کاشانی

مقاله صدای زنانه در شعر پروین اعتصامی و سپیده کاشانی

تاریخ مبارزه بانوان ایران جهت زدودن بی عدالتی ها و نابرابری هایی که بر اساس جنسیت به آنان تحمیل شده است، تاریخ پرفراز و نشیبی می باشد. افتادن و برخواستن، پیش رفتن و توقف در حرکت اجتماعی زنان ایرانی در چرخه ای که گاه معیوب می نماید، آن گاه با دیوار سنت های مقدس و فرهنگی نابرابر مواجه می شود. در این مسیر طولانی صدساله، بانوان ایرانی برای رسیدن به حقوق خویش، به بیش تر راه های ممکن متوسل شده اند. برخی از شاعران و نویسندگان زن معاصر نیز به عنوان پیکره ای از اجتماع زنان ایران زمین در این حرکت پیش قدم شدند و در سروده های خود، دغدغه های زنان ایرانی را که سال ها در ورای تفکرات مردسالارانه جامعه سنتی ایران پنهان مانده بود، بازتاب دادند. این جستار نیز با در پیش گرفتن روش توصیفی- تحلیلی بر آن است که به مقایسه و تحلیل مهم ترین جلوه های حضور زنانه در شعر پروین اعتصامی و سپیده کاشانی اقدام نماید و برآیند پژوهش حاکی از آن است که این دو شاعر هر کجا در لابه لای اشعار خویش گریزی می یابند، بغض تاریخی و بی عدالتی جنسیتی زمان خود را با طرح موضوعاتی چون ارج نهادن به مقام والای زن، تشویق به علم آموزی، تکریم حس مادری و زنانه نگری در بیان شعری خود فریاد می زنند. در این میان نگاه پروین اعتصامی بیش تر بر لزوم علم آموزی، آگاهی بخشی و بیداری زنان استوار است و نگاه سپیده کاشانی همواره با تاثیرپذیری از الگوهای اسلامی همراه می باشد.