بررسی راهکارهای آموزشی دانش آموزان دیرآموز مقطع ابتدایی مناطق محروم

مقاله بررسی راهکارهای آموزشی دانش آموزان دیرآموز مقطع ابتدایی مناطق محروم

می دانیم که بعضی از کودکان سریعتر از کودکان دیگر می آموزند و نیز بعضی از آنان از دیگر همسالانشان در یادگیری کندترند و در نتیجه د ر تامین نیازهای خویش و یا خواسته های دیگران از آنان دچار مشکلاتی می شوند. دانش آموزان دیرآموز گاهی از کودکان هستند که بهره هوشی معادل 70 تا 85 درصد دارند و حدود 6.13 درصد کل جمعیت را تشکیل می دهند. این گروه از کودکان دارای هیچ گونه علامت جسمی یا ظاهری مشخصی نیستند و به جز در امور تحصیلی و فعالیت های پیچیده ذهنی که ممکن است با شکست مواجه شوند در سایر امور زندگی می توانند مستقل عمل کرده و موفق شوند. هدف این پژوهش آن است تا از طریق شیوه های مناسب یاددهی و یادگیری مناسب و هدفمند به معلمان کمک کند تا فرایند یادگیری دانش آموزان دیرآموز را تسهیل کنند و ظرفیت یادگیری آن ها ارتقاء بخشند.

دانش آموزان دیرآموز دارای محدودیت های یادگیری یا محرومیت های محیطی هستند که اثر خود را بر روی پیشرفت تحصیلی آن ها می گذارد. این دانش آموزان یکی از شکست های پیاپی تحصیلی که با آن مواجه می شوند در نهایت مجبور به ترک تحصیل از مدرسه عادی می شوند. با اجرای برنامه تعلیق دانش آموزان دیرآموز، نه تنها مخاطبین اصلی (دانش آموزان) بلکه دانش آموزان (عادی) دیگر و معلمان مدارس عادی از اثرات مثبت آن بهره مند خواهند شد. اثراتی که به شکل بالاتر رفتن قابلیت های آموزشی معلمان، غنی تر شدن محتوای مواد آموزشی، گسترش قابلیت های انسانی همکلاسی ها و در نهایت بالا رفتن احساس مسئولیت جامعه در جهت پذیرش گروه های متفاوت افراد نمود می یابند.