رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با رضایت از زندگی: نقش واسطه ای سبک زندگی

رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با رضایت از زندگی: نقش واسطه ای سبک زندگی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با سبک زندگی و تاثیر آن ها در رضایت زندگی بود. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و با توجه به شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است. به منظور گردآوری داده ها تعداد 200 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی از دانشکده های علوم انسانی، علوم تربیتی، علوم پایه و مهندسی انتخاب شدند. مشارکت کنندگان پرسشنامه های هوش معنوی (بدیع و همکاران،  1389)، هوش هیجانی (شاته و همکاران، 1998)، سبک زندگی (لعلی و همکاران، 1391) و رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) را تکمیل نمودند. به منظور بررسی هدف پژوهش، رابطه ی متغیرها در قالب یک مدل ساختاری به روش تحلیل مسیر بررسی شد.

نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد هوش معنوی و هوش هیجانی به واسطه سبک زندگی بر رضایت از زندگی اثر مثبت داشتند. همچنین هوش معنوی به طور مستقیم رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار داد. بر اساس این یافته ها افرادی که توانایی نظارت بر احساسات و هیجان های خود و دیگران را دارند و از اندوخته های معنوی خود برای خودآگاهی و خودشناسی بهره می برند، با تعیین روش زندگی سالم تر از رضایت بیشتری در زندگی برخوردارند.