واکاوی ازدواج با فرزندخوانده از دیدگاه فقه و قانون جدید سرپرستی

واکاوی ازدواج با فرزندخوانده از دیدگاه فقه و قانون جدید سرپرستی

حقوق خانواده اگرچه مورد بی مهری و تساهل قرار می گیرد. بی گمان از دشوارترین حوزه های فعالیت حقوقی است باوجود چالشهایی در قانون سابق و تلاش برای رفع آن در قانون جدید به چگونگی و حدود آثار آن پرداخته. به نظر بدیهی می رسد که ممنوعیت ازدواج با فرزندخوانده قدم مثبتی در نهادینه شدن و ترویج نحوه نگریستن به فرزندپذیری خواهد بود. باتوجه به اینکه کشور در آستانه تغییرات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی قرار گرفته است، اگر چه مسئله ازدواج با فرزندخوانده ریشه گرفته از یک نیاز بنیادی یا یک اولویت اجتماعی نیست چرا که ازدواج در ایران یک موضوعی تک بعدی نیست و نمی توان تنها باتکیه بر یک بعداز آن ابعاد دیگر را به فراموشی سپرد، چه بهتر که با بررسی تمام جوانب و با توجه به اظهار نظرهای علمای مذهبی و مراجعه به ادبیات علمی گسترده، به جای در نظر گرفتن جایگاهی برای آن در قوانون، ازدواج با فرزندخوانده اساسا ممنوع شده و از پیامدهای فردی و اجتماعی ناشی از آن جلوگیری شود. در نتیجه قانون گذار در باب ارث گامی رو به جلو را تجربه می کند اما در باب حرمت نکاح میان سرپرست و فرزندخوانده می توان گفت اگرچه منع قانونی و شرعی دراین باره وجود ندارد لذا با هدف مورد نظر که ایجاد محیطی شبیه خانواده طبیعی است منافات داشته و منشأ حاکم شدن نگاه جنسی به فضای روابط افراد است.