بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان

بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان

مهارت های ارتباطی رفتارهایی آموخته شده و اکتسابی هستند که برای زندگی اثربخش ضروری می باشند. آگاهی و ایجاد شرایط لازم جهت رشد چنین مهارت هایی موردنیاز است. مهارت های ارتباطی لازمه زندگی و ادامه مسیر هستند. این مهارت ها می توانند در کنار آمدن ما با دیگران مؤثر باشند و هرگونه کاستی در این زمینه به بروز مشکلاتی در ارتباط های بین فردی می انجامد. ایجاد روابط گرم و صمیمی با انسان دیگر، منبع اعتماد، ایمنی و آسایش هر انسانی است که به تبع آن می تواند در رشد عزت نفس و کاهش احساس کمرویی و بی ارزشی او مؤثر واقع شود. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه مهارت های ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان می باشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را  دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد  که 130 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارت های ارتباطی و (1987)و پرسشنامه مهارت های ارتباطی جرابک (2004) و پرسشنامه پرخاشگری حاجتی و همکاران (1387)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ  محاسبه شد به ترتیب 0.73 و 0.75 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تأیید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری، از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون مهارت های ارتباطی و پرخاشگری دانش آموزان (r=-0.840)می باشد، که مقدار قوی و منفی و دارای جهت معکوس می باشد، یعنی با افزایش میزان مهارت های ارتباطی، پرخاشگری دانش آموزان کاهش می یابد و بلعکس.