بررسی رابطه ‏ی سبک ‏های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

بررسی رابطه‏ ی سبک‏ های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سبک ‏های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دوره‏ ی دوم ابتدایی انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر داده ‏ها کمّی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می ‏باشد. زیرا بدون آن‏که متغیر مستقل را دست‏کاری کنیم، می‏ خواهیم رابطه ‏ی آن را با متغیر وابسته بسنجیم. جامعه ‏ی آماری را در این پژوهش، کلیه‏ ی دانش ‏آموزان دوره ابتدایی (سه ساله دوم) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد 19,891 نفر تشکیل می‏ دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کودکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه ‏ای و طبقه‏ ای، نمونه ‏ای شامل  388  نفردانش ‏آموز (205 نفر پسر و183 نفر دختر)، جهت اجرای تحقیق انتخاب ‏شد.

جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‏ ی سبک ‏های یادگیری (کُـلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک ‏های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه ‏ای وجود ندارد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که بیشتر دانش ‏آموزان از بین چهار روش یادگیری، روش‏های آزمایشگری فعال و مشاهد‏ی تأملی را ترجیح داده ‏اند. همچنین آزمودنی‏ها از چهار سبک یادگیری، به سبک ‏های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده ‏اند.