• جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1038
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     برای بررسی ویژگی های بتن خودتراکم و درک مفهوم خود تراکمی، آگاهی از علم رفتار شناسی و پایداری بتن خودتراکم ضروری می باشد. در این میان مدت زمان اختلاط می تواند خواص رفتار شناسی و پایداری مخلوط تازه را تحت تاثیر قرار داده و سبب افزایش ناپایداری استاتیکی و دینامیکی نسبت به زمانی که بتن در حالت ساکن قرار داشته شود. همچنین انواع مختلفی از ناپایداری مانند آب انداختگی، انسداد، جداشدگی و ته نشینی سنگدانه ها، که در اثر افزایش نسبت آب به سیمان در بتن خودتراکم اتفاق می افتد، می تواند با اختلاط طولانی، تشدید گردد. طولانی شدن زمان اختلاط ممکن است سبب پدیده نازک شدن برش و در نتیجه کاهش مقدار لزجت بتن تازه در نگهداری سنگدانه ها گردیده و درنتیجه افزایش خطر ناپایداری گردد. هدف از این مقاله، بررسی تاثیر هم زمان فوق روان کننده، نسبت آب به سیمان و اختلاط طولانی بر پایداری، روانی و لزجت ملات تازه خودتراکم می باشد. به این منظور، 10 طرح اختلاط حاوی صفر، 0.5، 1، 1.5 و 2 درصد فوق روان کننده ساخته شد و رفتار آنها در طی 60 دقیقه اختلاط پیوسته مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر سری با تغییر نسبت آب به سیمان و میزان افزودنی، دو سطح مختلف روانی تعریف شده است: سطح روانی اول مربوط به ملات خودتراکم با روانی متوسط و کاملا پایدار و سطح روانی دوم مربوط به ملات خودتراکم با روانی خیلی زیاد و کاملا ناپایدار، تعریف شده است تا سطح روانی مخلوط در طی اختلاط طولانی مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد که درجه اشباع افزودنی تابعی از سطح روانی مورد نظر بوده و با افزایش سطح روانی نقطه اشباع افزودنی نیز افزایش یافته و درنتیجه با کاهش بیشتر نسبت آب به سیمان سبب پایداری بیشتر ملات خودتراکم می گردد. همچنین با افزایش سطح روانی مورد نظر و نیز با افزایش زمان اختلاط، لزجت و پایداری ملات خودتراکم کاهش یافته و در نتیجه خطر آب انداختگی و جداشدگی سنگدانه ها از مخلوط افزایش می یابد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها