بررسی روانشناسی مکان و تجربه زیسته در بخش طب تسکینی بیمارستان فیروزگر یک مطالعه پدیدارشناختی

بررسی روانشناسی مکان و تجربه زیسته در بخش طب تسکینی بیمارستان فیروزگر یک مطالعه پدیدارشناختی

مفهوم محیط و عوامل محیطی از جمله مقولاتی هستند که به دلیل نقش و تاثیرگذاری بر رفتار، ذهنیت و روان انسان، از اهمیت بالایی برخوردارند. محیط به عنوان بستر فعالیت و زندگی انسان، تاثیرش بر رفتار و ذهیت انسان اجتناب ناپذیر است. هدف از این مطالعه شناخت تجربه و درک از مکان در مراجعان (بیماران و همراهان) بخش طب تسکینی بیمارستان فیروزگر تهران، به عنوان یکی از مهمترین بخش های حمایتی و درمانی بیماران سرطان و فاز پایان عمر، است که مفهوم احساس تعلق به مکان یکی از ابعاد مهم آن در این مقاله در نظر گرفته شده است.

روش پژوهش حاضر، کیفی از نوع پدیدارشناختی با مدل ون منن است. نمونه پژوهش شامل 8 نفر از افراد مبتلا به سرطان وهمراهانشان است که با روش نمونه گیری در دسترس بر مبنای بیشترین ناهمگونی نمونه ها، انتخاب و مورد مصاحبه های عمیق قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از شیوه کولایزی استفاده شد.

یافته های این مطالعه نشان می دهند که احساس تعلق به مکان به عنوان یکی از درون مایه های اصلی استخراج شد. درون مایه ها شامل دو درون مایه فرعی: 1.احساس آرامش و آشنایی و 2.احساس امنیت، به عنوان یک مکان بدون هرگونه اضطراب است. این مطالعه به این نتیجه رسید که احساس تعلق به مکان و محیط، نقش مهمی در درک افراد متبلا به سرطان و همراهان آنها از وضعیت زندگی است و عاملی برای جهت گیری مثبت به زندگی دارد. یافته های این مطالعه می تواند به عنوان پایه های مفهومی برای تبیین مفاهیم در سایر مطالعات حوزه رواشناسی محیط بویژه در طراحی مدل های مداخله ای بیماران استفاده گردد.