نقش بازی درمانی در تقویت مهارت های یادگیری شناختی و مهارت های اجتماعی کودکان

نقش بازی درمانی در تقویت مهارت های یادگیری شناختی و مهارت های اجتماعی کودکان

بازی درمانی کاربرد موقعیت های بازی در یک زمینه درمانی است. بازی درمانی شرایطی را فراهم می کند تا کودکان بتوانند با استفاده از روش های سالم احساسات و هیجانات خود را کشف کنند و آنها را بروز دهند. این کار می تواند به صورت فردی و گروهی انجام شود. در بازی درمانی، مشاور به عنوان درمانگر است اما این کار توسط والدین نیز می تواند صورت گیرد که تأثیر آن کمتر خواهد بود.هدف پژوهش حاضر بررسی نقش بازی درمانی در تقویت مهارت های یادگیری شناختی کودکان است.

روش پژوهش حاضر ازنوع توصیفی -تحلیلی می باشد. کودکی که در جستجوی قدرت است، معمولاً در بازی نقش رهبر، رئیس، فرمانده یا حتی نقش مدیر مدرسه را بازی می کند یا یک کودک پرخاشگر ممکن است در بازی، عروسک هایش را بزند یا اسباب بازی هایش را بشکند که ازطریق بازی درمانی می توان به بهبود آن کمک کرد. پرخاشگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم در بازی کودک نمایان می شود. کودک پرخاشگر ممکن است به وسیله چاقو یا قیچی بر میز و اسباب بازی ها حمله کرده و محیط را به یک میدان جنگ تبدیل کند. در واقع کودک دنیای خود را با اسباب بازی هایی که در دسترس دارد، فرافکنی می کند. از این رو می توان گفت که بازی درمانی هم در مهارت های یادگیری کودکان و هم در کنترل مهارت های اجتماعی کودکان نقش پررنگی دارد.