تاثیر شیوه ی فرزند پروری بر رشد اجتماعی فرزندان

تاثیر شیوه‌ی فرزند پروری بر رشد اجتماعی فرزندان

هدف از این پژوهش تاثیر شیوه‌ی فرزند پروری بر رشد اجتماعی کودکان است. جامعه آماری این پژوهش را دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدایی در شهر کرمانشاه که در سال تحصیلی 99-1400 مشغول به تحصیل بوده‌اند، تشکیل می دهند.

نمونه مورد بررسی در پژوهش‌ حاضر شامل 50 نفر از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه در محدوده سنی 7 الی 12ساله می باشد و روش نمونه‌گیری در این پژوهش نمونه‌گیری به صورت تصادفی است.

برای تحلیل داده های خام حاصل از پرسش نامه‌های فرزندپروری باومریند (1973) و رشد اجتماعی بیابانگرد و حاتمی (1374) از روش آمار توصیفی چون میانگین، انحراف استاندارد استفاده شد و از آنجا که هدف از این پژوهش کشف رابطه بین متغیرهای شیوه های فرزند پروری والدین و رشد اجتماعی کودکان است و چون داده های پژوهش از نوع مقیاس فاصله‌ای است از ضریب همبستگی پیرسون استفاده می‌گردد.

میزان ضریب همبستگی مشاهده شده در سطح معناداری 0.01 بین سبک فرزندپروری سهل گیرانه و رشد اجتماعی 0.433 است و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 0.05 بین سبک فرزند پروری مقتدارنه و رشد اجتماعی 0.332 است. با توجه به این که ضریب همبستگی بین متغیرها دارای علامت مثبت است.

و با توجه به اینکه sig<a است.  بنابراین رابطه مثبت و معنی‌داری بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و مقتدرانه با رشد اجتماعی وجود دارد. ضریب همبستگی پیرسون بین سبک فرزند پروری مستبدانه و رشد اجتماعی 0.105 است. که در سطح معنادرای 0.05 با توجه به اینکه sig >a  است؛ رابطه معنا دار ندارد.