متغیرهای سازمانی موثر بر تاب آوری پرستاران در دوران پاندمی کرونا

متغیرهای سازمانی موثر بر تاب آوری پرستاران در دوران پاندمی کرونا (مطالعه کیفی)

شیوع ویروس کرونا همه چیز را در دنیا تحت تاثیر قرار داده و به همه اقشار آسیب هایی وارد کرده است، اما تردیدی نیست که در تمام دنیا فشار و آسیبی که بر کادر درمان و خانواده آنان وارد شد، بیش از سایر اقشار بود. با شیوع موج های کرونا در کشور فشار کار بر روی پرستاران بسیار زیاد بود و این قشر بیشترین آسیب ها را تحمل کردند.

شیفت های فشرده و طولانی مدت، سختی و فشار کار فراوان، کم خوابی، تغییر برنامه غذایی، نبود استراحت، تفریح و مواجهه مستقیم با ویروس کشنده کرونا و نگرانی پرستاران از امکان ابتلای عزیزانشان و از همه مهمتر مواجهه مداوم با بیماران بدحال و حتی فوت کردن تعداد زیادی از آنان و ارتباط گرفتن با خانواده های داغدار، گوشه ای از سختی کار پرستاران در اپیدمی کرونا بوده است.

تاب آوری آنها در طی بیماری همه گیر نه تنها برای ادامه کار در شرایط بحرانی و مراقبت همه جانبه از بیماران، بلکه برای کنترل شیوع بیماری بسیار مهم است. پژوهش حاضر به منظور کشف متغیرهای سازمانی موثر در افزایش تاب آوری و ادامه کار پرستاران در شرایط بحرانی و استرس اور پاندمی صورت گرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها کیفی می باشد. جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بیمارستان های مختص به بیماران مبتلا به ویروس کرونا می باشند.

نمونه گیری به صورت هدفمند انجام گرفته است و با تعداد 15 نفر از پرستاران از طریق مصاحبه ی نیمه ساختاریافته و عمیق اطلاعات جمع آوری شده است. مصاحبه برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل چارچوبی مشتمل بر پنج مرحله انجام گردیده است و در جدول طبقه بندی شده است. با توجه به نتایج حاصله از اطلاعات گردآوری شده در بین متغیرهای سازمانی تعهد سازمانی نقش برجسته ای در میزان تاب آوری پرستاران داشته است. از طرف دیگر عدم کیفیت زندگی کاری مناسب در شرایط پاندمی ماتعی برای ادامه کار پرستاران ایجاد نکرده است.