موانع مفهومی مبنای تعهدی در واحدهای گزارشگر بخش عمومی

موانع مفهومی مبنای تعهدی در واحدهای گزارشگر بخش عمومی

هدف از این پژوهش بررسی موانع مفهومی بکار گیری حسابداری تعهدی در بخش عمومی است. روش پژوهش ما از نوع پژوهش های پیمایشی است. داده های مورد نیاز برای آزمون فرضیه های پژوهش، از طریق توزیع پرسشنامه بین 217 نفر از کارشناسان حرفه ای و افراد آکادمیک متخصص در حوزه حسابداری دولتی گردآوری شده و با روش آزمون دو جمله ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که مواردی اعم از دارایی ها و بدهی های خاص دولتی، اصول و مفروضات بنیادین حسابداری، واحد گزارشگر و ارزشیابی عناصر صورت های مالی در بخش عمومی از دسته موانع مفهومی بکار گیری مبنای تعهدی در بخش عمومی می باشد. گذار به حسابداری تعهدی در بخش عمومی علاوه برموانع عملی، عوامل مفهومی متعددی نیز دارد.

گرچه شواهد پیشین به موانع عملی اشارات متعددی نموده اند اما موانع مفهومی از نظر پژوهشگران مغفول مانده است. اهمیت موانع مفهومی از این موضوع ناشی می شود که اصطلاح تعهدی مبنا والزامات تئوریک متعددی دارد که تطابق این الزامات با بخش خصوصی نسبت به بخش عمومی بیشتر است.