مقایسه ی شاخص خشکسالی منابع آب زیرزمینی (gri) با شاخص بارش استاندارد (spi)

در سالهای اخیر با وقوع خشکسالی های متوالی و کاهش منابع آب سطحی در رودخانه ها و مخازن سدها، رویکرد استفاده ی روزافزون از منابع آب زیرزمینی در اغلب مناطق کشور منجمله مناطق مرکزی توسعه یافته و باعث ایجاد مشکلاتی در برنامه ریزی و بهره برداری از منابع آب شده است، تا جایی که در برخی مناطق ایران از جمله حوضه ی آبریز زاینده رود سطح سفره های آبهای زیرزمینی به شدت افت کرده است (بین 2 تا 22 متر در آبخوان های مختلف در طی سال آبی گذشته) این مطالعه برروی آبخوان کوهپایه سگزی واقع در شرق حوضه آبریز زاینده رود انجام گرفته است در سالهای اخیر به علت کاهش منابع آب سطحی این ناحیه با افزایش شدید در استفاده از آبهای زیرزمینی مواجه شده است که به تبع آن سطح آب زیرزمینی در اکثر نواحی آن به صورت چشمگیری افت پیدا کرده است.

تا به حال شاخص های خشکسالی متعددی جهت پیش بینی و تعیین شدت خشکسالی ارائه شده است، اما شاخصی جهت برآورد شدت خشکسالی آبهای زیرزمینی در این حوضه ارائه نشده است. در این مقاله با استفاده از داده های سالهای آبی (1390-1374)، با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) پارامترهای تعیین شاخص خشکسالی آبهای زیرزمینی (gri) و شاخص بارش استاندارد (spi) محاسبه گردیده و به مقایسه ی این دو شاخص پرداخته شده است. به دلیل طولانی بودن فرآیند نفوذ و تغذیه آبهای زیرزمینی ناشی از بارش، فاصله زمانی بین این دو شاخص به لحاظ وضعیت بحرانی آنها دیده می شود. از اینرو انتخاب شاخص دقیق خشکسالی منابع آب زیرزمینی در راستایبرنامه ریزی و مدیریت خشکسالی این ناحیه کمک شایانی خواهد کرد.