الزامات معماری موثر در اجتماع پذیری فضای ایستگاه های اتوبوس (مطالعه ی موردی شهر مشهد)

هدف از این پژوهش بررسی تعاملات اجتماعی در فضای ایستگاهی اتوبوس ها و دستیابی به عوامل معماری تاثیرگذار جهت جذب حداکثر تقاضا برای استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی است. اهمیت این امر حاکی از این مفهوم است که که تعاملات اجتماعی فردی و فرافردی در فضاهای عمومی حایز اهمیت شمرده می شود و فضاهای ایستگاهی به عنوان فضاهای عمومی نقش مهمی در ارتباطات فردی و زندگی شهری دارند. در این پژوهش ابتدا سوابق موضوع مورد بررسی قرار گرفت و سپس نگاه سیستماتیک به ایستگاه ها به عنوان یک ظرفیت 100%، برای جذب مسافر بررسی گردید. برای دسترسی به ویژگی های معماری تاثیرگذار در اجتماع پذیری فضای ایستگاه های اتوبوس و تحلیل وضعیت موجود در یک نمونه گیری آماری، تعدادی از ایستگاه های اتوبوس شهر مشهد تحت تحقیقات میدانی قرار گرفت. پس از انجام مطالعات میدانی به بررسی و دستیابی به اولویت های معماری در زمینه ی اجتماع پذیر کردن و ارتقای تعاملات اجتماعی پرداخته شد و بر اساس نتایج میدانی صورت پذیرفته، اولویت ها از روش های topsis و ahp ،anp مشخص گردید. در ادامه پس از اولویت دهی به این پارامتر ها، 3 معادله ی رگرسیون خطی چند متغیره ، جهت برنامه ریزی، مدیریت و پیش بینی تولید سفر بدست آمده است.