تعیین ضریب رفتار قابهای فولادی خمشی معمولی با تحلیل استاتیکی غیرخطی و تاریخچه زمانی غیرخطی با pga افزاینده

در طول یک زلزله و به علت اتلاف انرژی که به دنبال ورود رفتار اعضای سازه به محدوده غیر ارتجاعی رخ می دهد، آیین نامه های طراحی یک ضریب کاهشی را برای نیروهای وارد بر سازه در نظر می گیرند و سازه را برای این نیروهای کاهش یافته در محدوده خطی طراحی می کنند، که این ضریب کاهش را ضریب رفتار می نامند. مقادیر ضریب رفتاری که در آیین نامه ها برای سیستم های مختلف سازه ای در نظر گرفته شده است اصولاً براساس مشاهدات و عملکرد این سیستم ها در زلزله های قوی گذشته و قضاوت مهندسی می باشد و از پشتوانه محاسباتی دقیقی برخودار نیستند. در چند دهه اخیر روشهای متعددی از طرف محققان برای تعیین ضریب رفتار سیستم های سازه ای ارائه شده است. در اکثر این روشها ضریب رفتار را ناشی از دو عامل اصلی مقاومت افزون، ضریب کاهش بر اثر شکل پذیری معرفی نموده اند. در این مطالعه به بررسی عوامل تاثیرگذار بر ضریب رفتار از جمله مقاومت افزون و ضریب شکل پذیری و تاثیرارتفاع سازه بر این عوامل و در نهایت بر ضریب رفتار و چگونگی تعیین آنها پرداخته شده است. بدین منظور سه قاب فولادی خمشی معمولی 3 دهانه با تعداد طبقات 1، 3 و 6 طبقه انتخاب شده اند. پس از طراحی این قابها، ابتدا آنها تحت تحلیل استاتیکی غیرخطی با نرم افزار opensees قرار گرفته و ضریب رفتار آنها و عوامل موثر بر آن تعیین شده است. سپس همین سازه ها تحت تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی با pga افزاینده حاصل از سه شتاب نگاشت کوبه، ال سنترو و نورتریج با نرم افزار opensees قرارگرفته و ضریب رفتار و عوامل تعیین کننده آن در این حالت نیز تعیین شده و مشاهده گردید که مقادیر ضریب رفتار تعیین شده و نتایج در دو تحلیل بسیار نزدیک به هم می باشند.