اثر تزریق پروژسترون به موش های صحرایی تازه متولد شده بر یادگیری فضایی آنها پس از بلوغ

مقدمه: اگر چه نقش هورمون های استروئیدی در فعال شدن و حفظ اعمال تولید مثلی به خوبی ثابت شده است، شواهد روز افزون حکایت از تاثیر این هورمون ها بر روی حافظه و یادگیری دارند. این اثرات پیچیده بوده و بستگی به نوع یادگیری، جنس، سن و نیز محلی که در معرض هورمون های استروئیدی قرار می گیرد دارند. این مطالعه جهت تعیین نقش تجویز پروژسترون به موش های تازه متولد شده بر روی توانایی یادگیری آنها در ماز آبی موریس پس از بلوغ طراحی شده است.

روش کار: این تحقیق تجربی بر روی 36 موش صحرایی نر و ماده تازه متولد شده نژاد ویستار انجام گرفت. موش ها به شکل تصادفی به شش گروه تقسیم شدند که عبارت بودند از: موش های ماده با تزریق پروژسترون، موش های نر با تزریق پروژسترون، موش های ماده با تزریق روغن کنجد، موش های نر با تزریق روغن کنجد و موش های نر و ماده کنترل. سپس گروه های پروژسترونی، هورمون را با غلظت 100 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن حیوان و گروه های روغن کنجدی هم حجم پروژسترون، روغن کنجد را در روزهای 1 و یا 2 بعد از تولد دریافت کردند. 60 روز پس از تزریق حافظه فضایی آن ها در ماز آبی موریس مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

نتایج: تجویز روغن کنجد به موش های ماده تازه متولد شده (ولی نه موش های نر) سبب افزایش میزان حافظه فضایی در آنها نسبت به گروه کنترل و پروژسترون گردید (p<0.05). اضافه کردن پروژسترون به روغن کنجد سبب شد یادگیری آنها تا سطح گروه کنترل کاهش یابد.

نتیجه گیری: نتایج تحقیق این فرضیه را که پروژسترون سبب اختلال در حافظه فضایی مرجع در موش های ماده می گردد تایید می نماید.