بررسی هیستومورفومتریک اثرات اسید رتینوئیک بر گلبول قرمز و پلاکت خون جنین موش سفید بزرگ آزمایشگاهی

مواد و روش ها : موش های سفید آزمایشگاهی ماده سه ماهه از نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و به مدت یک شب در مجاورت جنس نر قرار گرفتند. سپس با مشاهده پلاک واژینال و تهیه اسمیر واژن روز صفر حاملگی تعیین گردید. به حیوانات گروه آزمایش داروی all-trans-retinoic acid(atra) در محلول الکل و روغن ذرت به نسبت 1 به 9 و به گروه کنترل فقط محلول الکل و روغن در روز دهم حاملگی از طریق دهان خورانده شد. در روز هیجدهم حاملگی پس از بی هوشی حیوانات، با عمل سزارین، شکم را باز کرده و از ناحیه قلب جنین ها ( 23 سر از هر گروه) نمونه های خونی، در حالی که هنوز ارتباط خونی آن ها با جفت و مادر ادامه داشت به وسیله لو له های موئینه هپارینه، گرفته شده و رنگ آمیزی (گیمسا) شدند. سپس با استفاده از فتوویدئومیکروسکوپ (بزرگ نمائی 100× برای ابعاد و 40× برای شمارش ) مجهز به گراتیکول صفحه شطرنجی شمارش سلولی انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از t-testو در سطح معنی دار (p<0.05) انجام شد. یافته ها: میانگین تعداد گلبول قرمز در گروه آزمایش (216.17±4.03) به طور معنی داری   (p<0.0001)کم تر از گروه کنترل (242.17±4.80) بود. همچنین میانگین تعداد پلاکت در گروه آزمایش (11.2±0.64) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (13.17±0.7) عدد بود. نهایتاً تفاوت معنی داری بین میانگین قطر گلبول قرمز در گروه آزمایش (6.16±0.08) و کنترل (5.9±0.11) وجود نداشت.

نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که تزریق اسید رتینوئیک (all-trans) در دوران حاملگی احتمالاً از طریق تداخل در تمایز و تکثیر پیش سازهای سلولها، موجب کاهش تعداد آن ها شده است.