مقایسه ی تخمین وزن جنین با روش های سونوگرافی و بالینی

مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مقطعی بر روی 300 خانم باردار (بالای 38 هفته ی حاملگی) واجد شرایط انجام گرفت. تخمین وزن به روش بالینی با استفاده از ارتفاع قله ی رحم و روش استاندارد اندازه گیری آن ها تعیین گردید. تخمین وزن در روش سونوگرافی نیز به وسیله ی متخصص مربوطه و با استفاده از اندازه ی دور سر، دور شکم، طول فمور و فرمول مربوطه انجام شد. نمونه ها پی گیری و پس از زایمان وزن آن ها به طور دقیق محاسبه شد. تخمین قابل قبول برای مقیاس های 10± درصد وزن واقعی هنگام تولد و 200± گرم وزن واقعی هنگام تولد در هر یک از روش ها تعیین و با استفاده از آزمون آماری کای دو و آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: پژوهش بر روی 300 خانم باردار واجد شرایط در سنین 26±5.4 سال و سن حاملگی 39.3±1.1 هفته با شاخص توده ی بدنی 26±4.2 کیلوگرم بر متر مربع انجام گرفت. میانگین وزن واقعی نوزادان هنگام تولد 3229±416.7 گرم بوده و 3.7 درصد آنان بالای 4000 گرم، 2 درصد کمتر از 2500 گرم و بقیه بین 2500 تا 4000 گرم وزن داشتند. در روش بالینی 74.6 درصد و در سونوگرافی 89.3 درصد برآوردها بر اساس مقیاس 10± درصد وزن واقعی قابل قبول بودند (p=0.0005). روش های مذکور با مقیاس 200± گرم وزن واقعی نوزاد به ترتیب 51.6 درصد و 78.3 درصد نتیجه ی قابل قبول داشتند (p=0.0005). تخمین وزن با سونوگرافی در نوزادان کمتر از 4000 گرم بهتر از بررسی بالینی بوده است و برعکس تخمین به روش بالینی در نوزادان بالای 4000 گرم بهتر از سونوگرافی بود (p=0.0005).

نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به میزان دقت سونوگرافی، بعضی از عوارض آن، هزینه و صرف وقت برای تخمین وزن جنین، بهتر است در شرایط معمولی از روش بالینی و در موارد خاص از روش سونوگرافی استفاده شود.