تاثیر وراپامیل و نالوکسان بر حملات تشنجی ناشی از مدل کیندلیگ شیمیایی در موش های صحرایی

مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی 24 موش صحرایی نژاد ویستار انجام گرفت. به منظور ایجاد کیندلینگ شیمیایی، پنتیلن تترازول با غلظت هایی که در ابتدا تشنج زا نیستند (37.5 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) هر 48 ساعت یک بار به موش ها تزریق شد. پس از تزریق دارو، رفتارهای حیوان به مدت 20 دقیقه تحت نظر گرفته شد و پاسخ های تشنجی بر اساس معیار پنج رتبه ای طبقه بندی شد. پس از برقراری کیندلینگ، موش ها به چهار گروه تقسیم شدند و به هر یک از گروه ها 20 دقیقه قبل از تزریق پنتلن تتراوزل به ترتیب نالوکسان، وراپامیل (هر یک به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم)، نالوکسان و وراپامیل به صورت هم زمان و حلال نالوکسان و وراپامیل (گروه شاهد) تزریق گردید و اثر این مواد بر روی مرحله ی تشنج، مدت زمان مرحله ی 5 تشنج و معکوس مدت زمانی که طول می کشد حیوان وارد مرحله ی 5 شود، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری و یلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: وراپامیل مدت زمان مرحله ی 5 و معکوس مدت زمان ورود به مرحله ی 5 را به طور معنی داری (p=0.05) کاهش داد. نالوکسان تاثیری بر روی هیچ کدام از پارامترهای تشنج نداشت، در حالی که تزریق هم زمان وراپامیل و نالوکسان اثرات ضد تشنجی شدیدی را بر روی کیندلینگ ناشی از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایفا نمود و بر روی همه ی پارامترهای تشنجی اثر کاهنده ی معنی داری داشت (p=0.05).

نتیجه گیری و توصیه ها: تجویز هم زمان وراپامیل و نالوکسان به عنوان مهار کننده ی موثر در تشنجات ایجاد شده توسط کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول عمل می کند. انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه به عنوان یک روش درمانی ضد صرع توصیه می گردد.