رابطه ی واژینوز باکتریال با عفونت ادراری

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای عفونت های دستگاه ادراری تناسلی و نظر به عدم اطلاع از شیوع واژینوباکتریال در مبتلایان به عفونت ادراری در کشور، به منظور تعیین وضعیت رابطه ی دو مورد فوق این تحقیق روی مراجعین بیمارستان شهدای تجریش در سال های 81-1380 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش مورد- شاهدی روی 134 نفر انجام شد. افرادی که با علایم یا نشانه های بالینی عفونت سیستم ادراری تناسلی مراجعه و دارای کشت ادراری مثبت بودند به عنوان فرد مبتلا در نظر گرفته شدند. هم زمان در همان مرکز خانم هایی که کشت منفی ادراری داشتند و از لحاظ سن، دفعات مقاربت، سال های ازدواج و روش پیش گیری از بادرداری مشابه فرد مورد نظر بودند، به عنوان شاهد تلقی شدند. ابتلا به واژینوزباکتریال در کلیه افراد دو گروه بر اساس معیارهای استاندارد amsel تعیین شد. افراد دو گروه با آزمون های تی و کای دو مقایسه و خطر نسبی و فاصله ی اطمینان آن در جامعه محاسبه شد.

یافته ها: تعداد 67 نفر مبتلا به عفونت ادراری و 67 نفر فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر خصوصیات فردی و عوامل تاثیرگذار مشابه بودند. در افراد شاهد 40.3 درصد و در گروه مورد 62.7 درصد واژینوز باکتریال گزارش شد (or=2.5, p<0.01). ترشح مشخصه ی واژینوز باکتریال و پی اچ بالای 4.5 در 91 درصد مبتلایان و تست ویف مثبت در 74 درصد و مشاهده ی سلول های کلیدی در 72 درصد مبتلایان به واژینوز باکتریال گزارش شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: افراد مبتلا به عفونت ادراری بیشتر از گروه شاهد در مواجهه با واژینیت باکتریال بوده اند. انجام مطالعات تجربی برای بررسی دقیق تر تاثیر درمان واژینوز باکتریال در پیش گیری از عفونت ادراری و هم چنین توجه بیشتر در خانم های حامله توصیه می شود.