اثر میدان الکترومغناطیسی ضعیف بر مرگ جنینی داخل رحمی و مگاکاریوسیت های مغز استخوان نوزادان موش nmri

روش بررسی: در این مطالعه تجربی 64 سر موش ماده نژاد nmri با سن حدود 8-6 هفته تهیه و در حیوان خانه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اراک نگهداری شدند. هر دو سر موش ماده با یک سر موش نر هم قفس شدند و به واسطه مثبت شدن پلاک واژینال روز صفر حاملگی تعیین شد. موش های حامله به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و مورد قرار گرفتند. گروه مورد در روزهای 11-7 حاملگی به مدت 8 ساعت در روز در معرض امواج الکترومغناطیسی با قدرت 0.5mt ,50 hz قرار داده شدند. تعداد نوزادان زنده و مرده به دنیا آمده و وزن آنان ثبت گردید. نوزادان زنده در روز پانزدهم بعد از تولد پس از بیهوشی تشریح شدند و به روش فشردن تیبیا و کل ستون فقرات مقدار 1میلی لیتر از مغز استخوان جمع آوری و به نسبت 1:1 با محیط imdm در لوله (fulcon) 15 cc ترکیب شدند. سلول های منونوکلئار جداسازی شد و شمارش سلولی بر روی لام نئوبار با عدسی شئی 40 انجام شد. نتایج توسط آزمون تی تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها: میانگین وزن نوزادان یک روزه در گروه مورد و شاهد از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت (p<0.05). میانگین تعداد نوزادان مرده در گروه مورد بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.05). میانگین تعداد مگاکاریوسیت ها در گروه مورد نسبت به گروه کنترل با دو روش لام نئوبار و هموسیتومتری افزایش یافت؛ ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در معرض قرار دادن موش های باردار با امواج الکترومغناطیسی ضعیف سبب افزایش تعداد مگاکاریوسیت ها و مرگ جنینی داخل رحمی شده و همچنین سبب کاهش وزن نوزادان زنده می گردد.