تاثیر شروع زودهنگام قطره آهن در پیشگیری از کم خونی فقرآهن در کودکان پره ترم

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 30 شیرخوار پره ترم 20 روزه مراجعه کننده به 4 مرکز بهداشتی درمانی شهرستان گرگان که تحت تغذیه انحصاری با شیر مادر بودند و بیماری زمینه ای و اختلال رشد نداشتند، طی سال 1384 انجام شد. این شیرخواران به دو گروه15  نفری (مداخله و مقایسه) تقسیم شدند. برای هر شیرخوار پرسشنامه ای حاوی مشخصات فردی تکمیل گردید. گروه مداخله از 20 روزگی روی آهن پروفیلاکسی 2 mg/kg قرار گرفتند. تمامی شیرخواران در دوماهگی از نظر وجود کم خونی فقرآهن بررسی شدند. پس از ورود اطلاعات از طریق نرم افزار spss-13 به رایانه، برای سنجش طبیعی بودن آماری نمونه ها از آزمون کلوموگروف و اسمیرنف، جهت مقایسه اندکس های خونی از آزمون آماری تی اس تیودنت برای نمونه های مستقل، برای مقایسه بروز کم خونی فقرآهن در دو گروه مداخله و مقایسه از آزمون آماری کای اسکوئر و شاخص آماری خطر نسبی  (rr) استفاده شد. سطح معنیداری 0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: میزان خطر نسبی ابتلاء به کم خونی فقرآهن در گروه مداخله 4 برابر گروه مقایسه بود که نشان دهنده اثر پیشگیری کننده قطره آهن در گروه مداخله می باشد95 ,rr=0.091 ,1.749)] درصد [rr=0.4 ,ci=، اما از نظر آماری این اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شروع قطره آهن در 20 روزگی در نوزادان نارس در پیشگیری از کم خونی فقرآهن از نظر بالینی مؤثر بوده است، هرچند این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد.