کاربرد علایم هشداردهنده در کنترل نرخ رفتارهای ناایمن

روش ها: این مطالعه مداخله ای در یکی از صنایع دفاعی در ایران انجام گرفت. در فاز اول، با استفاده از روش نمونه برداری از رفتارهای ایمنی، رفتارهای افراد شاغل در واحد مورد مطالعه که مشتمل بر 263 نفر بودند مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم، پس از تحلیل داده های جمع آوری شده، فراوانی هر کدام از رفتارهای ناایمن و سهم هر کدام در کل اعمال ناایمن به دست آمد و سپس روابط احتمالی آنها با بعضی از خصوصیات دموگرافیک بررسی شد. رفتارهای ناایمن قبل و پس از (2 و 4 ماه) نصب علایم هشداردهنده ارزیابی شدند.

یافته ها: پیش از مداخله 52.1% رفتارها ناایمن بودند. فراوان ترین رفتارهای ناایمن شامل عدم استفاده یا سوء استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، وضعیت نامناسب و استفاده غلط از ابزارهای دستی بود. با گذشت 2 و 4 ماه از اقدامات مداخله ای، نرخ رفتار های ناایمن به ترتیب به 33.2 و 38.7% کاهش یافت.

نتیجه گیری: استفاده از علایم هشداردهنده تاثیر مثبتی در کاهش رفتارهای ناایمن کارکنان دارد. هرچند که از اثربخشی آن در طول زمان کاسته می شود.