طراحی محله نوین به شیوه سنتی با بررسی نمونه موردی (محله کاشانک-تهران)

در قرن بیست و یکم نیازمند به زندگی در فضای شهری زنده و عاری از معضلات فرسودگی تا خستگی ناشی از زندگی شهری را در فضایی با طراحی مناسب برطرف کنیم. بافت های مسکونی فرسوده و به ظاهر ناکارآمد یکی از معضلات شهری هستند که با بی توجهی به آنها مانند عضوی بدون جان می شوند که باید از بخش های زنده شهری جدا شوند و همچنین دارای معضلاتی چون فرسودگی کالبدی، عملکردی، ترافیکی، زیست محیطی و ... می باشند. این بافت ها در درون خود پتانسیل های بالقوه ی شهری را پنهان کرده اند. یکی دیگر از موضوعات داغ مورد بحث در زمینه طراحی حمل و نقل مفهوم طراحی به شیوه نوین است که ایجاد جوامع جدیدی را ایجاب می کند که همانند شهرهای زمان گذشته به نظر می رسند. روش سنت گرایان به شیوه جدید برای اتومبیل و جامعه جهت طراحی مفهوم جدید شکل دوستانه تر حمل و نقل به ویژه پیاده روی و حمل و نقل انبوه است این مقاله به ارائه ی راه حل هایی برای رفع معضلات بافت فرسوده ی کاشانک به خصوص بخش مسکونی می پردازد که از جمله ی این معضلات ریزدانگی، نفوذناپذیری، ناپایداری می باشد و همچنین می تواند توجه متخصصان را به خود جلب می کند زیرا این یک الگوی کاربرد زمین حمل و نقل گرا بیشتر از توسعه ی نوعی حومه ی شهر از دهه های اخیر عرضه می کند.