بررسی دوره های شکل گیری و عناصر کالبدی خیابان ها و روند پیشرفت آن به شکل امروزی

فضای شهری چیزی نیست جز فضای زندگی روزمره شهروندان که هر روز به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه در طول راه از منزل تا محل کار ادراک می شود. در این میان اولین فضایی که انسان در زندگی خارج از منزل با آن مواجه می شود خیابان است که تعاملات اجتماعی و جنب و جوش شهری در آن به حداکثر کمی و کیفی خود رسیده، ذهن شهروندان را انباشته از خاطرات جمعی و ذهنیت های مشترک راجع به نوع و چگونگی حیان مدنی می گرداند. خیابان های شهری سرشار از رویدادهای متعدد و متنوع اند که شهروندان به دلایل گوناگون و در ساعات مختلف در آن حضور می یابند. از این رو خیابان های شهری در تصویر ذهنی شهروندان بیش از هر چیزی، یک مکان متراکم از رویدادها و فرصت های متنوع زندگی شهری است. بنابراین توجه به طراحی و ساماندهی با رعایت ارتباط مناسب میان عناصر و وظایف خیابان های شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دور شدن از هویت و ارزش های معماری ایرانی از انتقادهای وارده بر روند پیشرفت و تغییر و تحول کالبدی خیابان ها می باشد. با بررسی روند شکل گیری اولیه تا پیشرفت و تکامل خیابان ها به مفهوم امروزی نیاز به حفظ و بقا اصول و مبانی بخش هایی از معماری ایرانی در این زمینه احساس می شود. مشاهدات عینی از آشفتگی و بی سامانی خیابان ها و مسیرهای دسترسی امروز نگازنده را بر آن داشت تا بر طرح موضوع و ارائه برخی پیشنهادات و توصیه ها حرکتی نجهت ارتقا هر چه بهتر سطح کیفی خیابان ها انجام داده باشد.