ارتباط شغل و رسته کارى با دیسکوپاتیهای ستون فقرات در پرسنل مذکر نظامى

مواد و روش ها: مطالعه حاضر مطالعه اى توصیفی مقطعى بر روی 576 نفر بیمار مذکر نظامى مبتلا به دیسکوپاتی ستون فقرات است که طى سالهای 1380 لغایت 1386 در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) بستری بوده اند. براى اینکار از یک پرسشنامه اعتبار سنجى شده که حاوى 3 قسمت ( اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به ضایعه، اطلاعات مربوط به رسته شغلى) با سوالات بسته بود استفاده گردید. اطلاعات بعد از گردآورى، دسته بندى و از طریق روشهاى آمار توصیفى آنالیز شدند .نتایج: بر اساس یافته هاى تحقیق، میانگین سن، قد، وزن و سابقه کار افراد مبتلا بترتیب 45.6، 170، 76.4، 21.7 سال بود. میزان فراوانى دیسکوپاتی در فقرات کمری 390 (67.8%)، گردنی 153 (26.6%)، و پشتی 33 مورد (5.6%) بود. 504 مورد (87.6%) داراى یک موضع دیسکوپاتیک بودند و 72 مورد (12.4%) دربیش از یک موضع دیسکوپاتى داشتند. افراد مبتلا به دیسکوپاتى 250 مورد (43.4%) در رسته عملیاتى، 121 مورد (21%) در رسته فنى مهندسى، 59 مورد (10.3%) در رسته خدماتى و 146 مورد (25.3%) در رسته اداری پشتیبانى بودند. ارتباط محل ضایعه با رسته خدمتی (p=0.028) معنی دار بود. ضایعه در سطح پشتی- کمری (l1-t12) نیز بارسته خدمتی (p=0.013) رابطه معنی داری داشت. بدین ترتیب که 36% در رسته عملیاتى، 25% در رسته فنى مهندسى، 23.3% در رسته ادارى پشتیبانى و 15.7% در رسته خدماتى به دیسکوپاتی پشتی-کمری مبتلا بودند. از این افرا د تعداد 192 مورد تحت درمان جراحى 288 مورد تحت درمان طب فیزیکى و توانبخشى، و بقیه تحت سایر درمانها قرار گرفتند. نتیجه گیری: شیوع دیسکوپاتی در پرسنل نظامى مذکر بالاست و رابطه معنی دارى بین رسته خدمتی با محل دیسکوپاتی وجود دارد. لذا انجام معاینات ادوارى، گماردن پرسنل در رسته هائى که با وضعیت فیزیکى آنها سازگارى دارد، روشهای تصحیح وضعیت در موقعیتهای مختلف شغلی، آموزشهای ضمن خدمت، و رعایت اصول ارگونومیک و انجام تمرینات ورزشى جهت بالا بردن آمادگى ستون فقرات درنیروهاى نظامى پیشنهاد مى شود.