درمان آسیب عروقی در شکستگی و شکستگی دررفتگی های اندام تحتانی

مواد و روش: مطالعه به صورت گذشته نگر از نوع مقطعی انجام شد. 16 نفر که همگی مرد بودند، ثبت شدند. موارد شکستگی دررفتگی های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی در مدت دو سال در دو مرکز آموزشی درمانی ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سنی بیماران 10.33±25 سال (50-15) بود و بیش از نیمی از مصدومین 20 سال یا کمتر سن داشتند. یازده نفر سوار موتور و با اتومبیل برخورد کرده یا واژگون شده بودند. در 11 نفر زمان بین سانحه و جراحی 6 ساعت و بیشتر بود. شکستگی ها در 7 مورد فمور، 3 مورد پروگزیمال تی بیا، 1 مورد سر فیبولا بودند. یک مورد نیز دررفتگی زانو بود. آسیب های عروقی در 7 نفر پوپلیتیال، 5 مورد فمورال و 4 مورد تی بیال بودند. برای فیکساسیون شکستگی ها در 8 مورد از فیکساتور خارجی استفاده شده، 3 مورد با پلاک زاویه دار و بقیه کنسرواتیو درمان شده بودند. عروق فمورال و پوپلیته با گرافت صافن و تی بیالیس پوستریور با بخیه انتها به انتها ترمیم شده بودند.

نتیجه گیری: اکثر بیماران ترومای اندام تحتانی با آسیب عروقی از شهرهای مختلف استان اعزام شده بودند و به علت طولانی شدن زمان ایسکمی، علی رغم درمان مناسب در 5 مورد (30%) منجر به قطع عضو شدند.