وسیله گذاری و فیوژن پشتی شکستگی مهره های سینه ای و کمری (نتایج کوتاه مدت)

مواد و روش ها: در یک مطالعه طولی 37 بیمار بین فروردین 1380 تا فروردین 1384 در یک مرکز درمانی شیراز تحت درمان جراحی قرار گرفتند. شکستگی مهره های سین های و کمری به مدت میانگین 30 ماه (46-12 ماه) بعد از عمل جراحی پیگیری شدند. در پایان پیگیری خصوصیات سوبرکتیو و ابژکتیو شامل درد کمر (مقیاس نمره بندی دنیس)، سطح عملکرد، وضعیت شغلی (مقیاس شغلی دنیس)، وضعیت عصب شناسی (درجه بندی فرانکل) و شاخص های پرتونگاری (زاویه کایفور، زاویه گو های، کلاپس، شاخص ساژیتال، زاویه پشتی مهره و شکستن یا جابه جایی وسیله) مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: بیست بیمار درد نداشتند، 35 بیمار عملکرد مستقل داشتند (درجه f7 ,f6 از fim) و بیمارانی که ضایعه عصبی داشتند 1.6 درجه فرانکل بهبودی نشان دادند. میانگین زاویه کایفوز (موضعی) از 19.1 درجه قبل از عمل به 1.1 درجه بعد از عمل و 5.1 درجه در پیگیری نهایی رسید. عوارض جراحی محدود به 3 مورد عفونت خفیف موضعی بود و فقط یک مورد شکستن وسیله مشاهده شد.

نتیجه گیری: از نظر تصحیح معیارهای پرتونگاری شکستگی و نتایج سوبژکتیو و آبژکتیو، این روش یک شیوه سریع، موثر و ایمن می باشد، جراحان با آن آشناترند، عوارض کمتری نسبت به جراحی از جلو دارد و میزان شکستن یا جابه جایی وسیله نیز در آن اندک است.