نکروز استخوانی به دنبال اعتیاد به «تمجیزک» و «نورجیزک»

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مرور موارد 11 ,(case-series) بیمار مبتلا به نکروز آواسکولار با سابقه مصرف «تمجیزک» و «نورجیزک» که طی سال های 1386-1384 به بیمارستان دانشگاهی اختر در شهر تهران مراجعه و درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سن بیماران 5.55±37.72 سال بود. پنج بیمار «نورجیزک» 5 بیمار «تمجیزک» و 1 بیمار از هر دو ماده استفاده کرده بودند. میانگین دوز مصرف دارو 2.29±4.36 ویال در روز و میانگین طول مدت مصرف آن 2.7±4.9 ماه و فاصله شروع استفاده از این مواد تا شروع علایم ارتوپدی 2.76±11.36 ماه بود. در 3 بیمار علاوه بر شکایات و علایم ارتوپدی، خطوط کشیدگی پوستی (stria) نیز وجود داشت و 7 بیمار چاقی محیطی داشتند. در تمام بیماران نکروز آواسکولار به صورت دو طرفه و در حداقل دو مفصل وجود داشته است. در 3 بیمار بیش از2  مفصل درگیر بوده اند.

نتیجه گیری: داروهای وارداتی «نورجیزک» و «تمجیزک» موجود در بازار، به دلیل وجود گلوکوکورتیکوییدها و توک سین های احتمالی، عامل استئونکروز و تخریب شدید مفصلی می باشند. اطلاع رسانی عمومی برای بالا بردن سطح آگاهی بیماران و پزشکان الزامی است.