خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

روش ها: در یک مطالعه کیفی، 50 دانشجو با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. سپس 28 مصاحبه نیمه ساختار یافته حضوری و سه مصاحبه گروه مدار با دانشجویان پرستاری داوطلب از دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی صورت گرفت. داده های پژوهش، با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: در مطالعه حاضر، مفهوم خودکارآمدی در پنج درونمایه و مفهوم یادگیری خودتنظیم در سه درونمایه دسته بندی شدند. از نظر شرکت کنندگان، خودکارآمدی در عملکرد بالینی مترادف کسب مهارت بالینی، بررسی بیمار، برنامه ریزی و اجرا و ارزشیابی مراقبت ها بود .با تکیه بر دانش، تجربه یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی مترادف تلاش برای یادگیری بالینی همراه با خودانگیزشی، تمرین فرآیند پرستاری و تلاش برای کسب رفتار حرفه ای بود.

نتیجه گیری: خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در توانایی مراقبت مستقل از بیمار نقش دارد و به رشد توانمندی و مهارت حرفه ای دانشجویان پرستاری کارآموز در عرصه کمک می کند.