تاثیر الیاف پلی پروپیلن با نسبت های متفاوت طول به قطر بر روی خواص تازه و سخت شده ی بتن خودتراکم سبک حاوی سبکدانه های رس منبسط شده

یکی از روش های ساخت بتن سبک، استفاده از سبکدانه های طبیعی و مصنوعی است. استفاده از سبکدانه ها در ساخت بتن امکان کسب مقاومت سازه ای و همچنین مقاومت های بالا در کنار کاهش قابل ملاحظه در وزن مخصوص بتن فراهم می کند. این مزیت در بتن های سبک سازه ای، موجب کاهش بار مرده ی ساختمان ها و به تبع آن کاهش در ابعاد مقاطع سازه ای می شود. بتن های ساخته شده با استفاده از مصالح سبکدانه علی رغم مزایای مذکور به دلیل ساختار متخلخل سنگدانه ها، دارای مقاومت کمتری از بتن های معمولی نمی باشند. محققین جهت بهبود عملکرد بتن سبکدانه، استفاده از الیاف پلیمری و فولادی را مورد مطالعه قرار داده و به کار بسته اند. از طرفی استفاده از الیاف در بتن های خودتراکم شدیدا از کارایی بتن ها می کاهد. خواص ظاهری و میزان مصرف الیاف پارامترهایی هستند که علاوه بر خواص بتن تازه، خصوصیات بتن سخت شده را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در این تحقیق ابتدا ساخت بتن خودتراکم سبک سازه ای با استفاده از سبکدانه های رسی منبسط شده (لیکا) انجام شده و سپس با اضافه کردن الیاف با نسبت های طول به قطر 300، 600 و 950 در میزان های 0.1 و 0.2 درصد حجم بتن به مخلوط بتن، اثر آنها بر خواص بتن تازه و سخت شده بررسی می گردند. آزمایش های بتن تازه شامل اسلامپ، t500، قیف v شکل و جعبه ی l شکل و آزمایش های بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی موردد بررسی قرار گرفته است. نمونه ها در شرایط مرطوب عمل آوری شده و نتایج آزمایش های بتن سخت شده در سنین 7، 14 و 28 روزه ارائه شده است. نتایج نشان می دهد با افزایش نسبت طول به قطر به ازای هر یک از مقادیر الیاف از کارایی بتن تازه کاسته شده است. اضافه کردن الیاف سبب افزایش مقاومت کششی و خمشی نسبت به طرح شاهد شده و بیشترین افزایش در طرح حاوی 0.2 درصد الیاف با نسبت طول به قطر 600 مشاهده شد.