بررسی هیستولوژیک استخوان بازسازی شده در دو تکنیک کشش کال استخوانی و پیوند استخوانی اتوژن در گوسفند

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت pilot بر روی نواحی بی دندانی فک گوسفند (dental pad) انجام شد. قسمت قدامی یک طرف مندیبول گوسفند روش دیسترکشن استخوانی و در طرف دیگر فک تکنیک پیوند استخوانی اتوژنوس انجام و قسمت های خلفی ناحیه به عنوان کنترل انتخاب شد. پس از 8 هفته از انجام تکنیک های فوق گوسفندها قربانی شدند و باز کردن مجدد محل انجام شد و بافت های استخوانی در هر ناحیه جهت ارزیابی هیستولوژیک آماده و مقایسه هیستولوژیک انجام شد.

یافته ها: در ناحیه کنترل بافت استخوانی نرمال مشاهده شده و هیچگونه شواهدی مبنی بر وجود بافت فیبروزه یا غضروف وجود نداشت. در ناحیه پیوند ترابکول های استخوانی به صورت لاملار همراه با نواحی resting با بافت فیبروزه کمتر و غیرفعال مشاهده شد. آماس در این ناحیه به صورت مزمن متوسط و در بعضی نواحی شدید بود. در ناحیه دیسترکشن ترکیبی از استخوان woven و لاملار بالغ دیده شد که در استرومایی از الیاف کلاژن و عروق خونی و  فیبروبلاست های درشت و فعال قرار داشتند. میزان آماس نسبت به ناحیه پیوند کمتر بود. در بعضی از قسمت ها غضروف نیز وجود داشت.

نتیجه گیری: علیرغم وجود بعضی مزایا برای پیوند اتوژنوس، ولی به علت داشتن مشکلات تکنیکی برداشتن پیوند و وجود تحلیل استخوان در دوره ترمیم و داشتن تصویر هیستولوژیک ضعیف در مقایسه با دیسترکشن، تکنیک استئوژنزیس دیسترکشن می تواند به عنوان تکنیک مناسب جهت افزایش ضخامت استخوانی بکار بردن شود.