بررسی ابعاد سمفیز در الگوهای رشدی صورت و مال اکلوژن های مختلف در یک نژاد ایرانی

مواد و روش ها: سفالومتری جانبی 150 بیمار (72 مرد و 78 زن) که به روش نمونه گیری غیر احتمالی انتخاب شده بودند در این مطالعه توصیفی مقطعی مورد ارزیابی قرار گرفت. محدودۀ سنی این بیماران 26-13 سال با میانگین 2.2±19.1 سال بود. ارتفاع، پهنا، نسبت ارتفاع به پهنا و همچنین زاویه ی سمفیز با پلن فک پائین پارامترهایی بودند که در این مطالعه اندازه گیری شدند و با شاخص های سفالومتریک خاص تعیین روابط ساژیتالی و عمودی (پارامترهای تعیین کننده الگوی رشدی) مورد مقایسه قرار گرفتند. از طریق نرم افزار آماری spss و آزمون های anova و همچنین pearson correlation مقایسه ها و تعیین همبستگی ها بین شاخص های مختلف صورت گرفت.

یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص های ساختاری سمفیز یعنی ارتفاع، نسبت ارتفاع به پهنا و زاویه ی سمفیز با حاشیه ی فک پایین با نوع الگوی رشدی صورت بیماران ارتباط معنی داری داشته (p<0.01) در حالیکه این ارتباط در پهنای سمفیز با نوع الگوی رشدی ضعیف بوده است (p>0.05). همچنین مطالعه ی حاضر نشان داد که ارتفاع بلند (2.4±5.28)، نسبت ارتفاع به پهنای بیشتر (2.5±2.5) و همچنین زاویه ی بسته تر سمفیز (3.3±76.3) از مشخصات الگوی رشد عمودی می باشد در حالیکه سمفیز کوتاه تر (1.9±20.2) با نسبت ارتفاع به پهنای کمتر (0.4±1.2) و همچنین زاویه ی بازتر (1.9±83.8) نشان دهنده ی الگوی رشد افقی می تواند باشد.

نتیجه گیری: نسبت ارتفاع به پهنای سمفیز بعنوان مهم ترین شاخص در سمفیز در بررسی الگوهای مختلف رشدی بوده و می تواند بعنوان یک روش ساده در تعیین و تخمین الگوی رشدی بیماران استفاده گردد.