بررسی استحکام شکست دندان های ترمیم شده با سه نوع آنله همرنگ دندان

مواد و روش ها: تعداد 32 دندان پرمولر کشیده شده فک بالا جمع آوری و دندان ها به چهار گروه 8 تایی تقسیم شد. در سه گروه حفرات mod با ابعاد عرض باکولینگوال: 2.3 فاصله نوک کاسپ ها، عمق پالپال: 2.5 میلی متر، عمق 2:axial میلی متر، کف ژینژیوال: 1 میلی متر زیر cej، هر دو کاسپ دندان ها 2 میلی متر کوتاه گردید و یک گروه بدون ایجاد حفره به عنوان گروه کنترل نگه داشته شد. دندان های آماده شده توسط مواد ذکر شده، طبق دستور کارخانه سازنده به روش غیر مستقیم ترمیم شدند. به تمامی نمونه ها بعد از گذشت 10-7 روز دوره نگهداری در نرمال سالین با استفاده از دستگاه اینسترون نیروی فشاری وارد شد و در لحظه شکست میزان نیرو ثبت گردید و به کمک آزمون واریانس یکطرفه مورد بررسی آماری قرار گرفت. همچنین نوع شکست نمونه ها مقایسه شد.

یافته ها: استحکام شکست در همه گروه ها معادل دندان سالم تراش نخورده بود و طبق آزمون anova تفاوت معناداری بین استحکام شکست گروه ها مشاهده نشد (p=0.7). دندان های غیر قابل ترمیم در گروه های کامپوزیتی زمانی که تحت نیروی فشاری قرار گرفتند در مقایسه با گروه پرسلن کمتر بود.

نتیجه گیری: پوشش کاسپ توسط ترمیم های غیرمستقیم کامپوزیتی یا سرامیکی، استحکام شکست دندان را به میزان دندان سالم تراش نخورده می رساند.