بررسی شیوع سپتی سمی نوزدان و تعیین مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک ها در بیمارستان بعثت سنندج در سال 1383

زمینه و هدف: سپتی سمی یکی از مهم ترین بیماری های دوره نوزادی است که در نتیجه عواقب ناشی از عفونت ایجاد می شود. معیار اصلی تشخیص آن کشت یکی از مایعات بدن از جمله کشت خون است. هدف این مطالعه تعیین شیوع این بیماری و سنجش میزان حساسیت عوامل ایجادکننده آن به آنتی بیوتیک ها در بخش نوزادان بیمارستان بعثت سندج در سال 83 می باشد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی بوده و برای تمام نوزادان بستری در بخش، کشت خون انجام شد و علاوه بر این برای نوزادانی که طبق نظر پزشک متخصص نوزادان مشکوک به سپس بودند پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی از علائم بالینی شامل تب، هیپورفلکسی، هیپوترمی، سیانوز، دیستانسیون شکمی، بی اشتهایی و زردی، کامل گردید و در نهایت تمام داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: این تحقیق نشان داد که از 700 نمونه بررسی شده 17.6% مشکوک به سپتی سمی بودند که از این تعداد 30% کشت خون مثبت جدا شد. شایع ترین باکتری جدا شده استاف کواگولاز منفی و شایع ترین علائم بالینی هیپورفلکسی، زردی و بی اشتهایی بودند. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی در گرم منفی ها نسبت به سیپروفلوکساین 100% و سفوتاکسیم 66.7% و در گرم مثبت ها به سفالوتین 43% و بیشترین مقاومت در گرم منفی ها به آمپی سیلین و سفالوتین هر کدام 100% و در گرم مثبت ها به اگزاسیلین 68.6% و کوتریموکسازول 62.9% بوده است. در این مطالعه همچنین میزان شیوع سپتی سمی در کسانی که کشت خون مثبت داشتند 30% و میزان مرگ 4.9% بوده است.